Zie je twee grote achterwaarts gebogen hoorns? Grote kans dat het de sabelantilope oftewel de zwarte paardantilope (Hippotragus niger) is. Hij heeft zijn naam de danken aan zijn hoorns die hij als sabel (slag- en steekwapen) gebruikt.
Zuidoost-Afrika
Gras en bladeren
Wordt ongeveer 15 jaar oud
Tot 240 kilo
1 jong
9 maanden
Langs de wandelsafari, bussafari en autosafari
Veilig
Ja
De zwarte paardantilope (Hippotragus niger), ook wel de sabelantilope, behoort tot de familie van de holhoornigen (Bovidae). Deze grote familie bestaat uit acht onderfamilies waaronder de onderfamilie van de paardantilopen (Hippotraginae) waar de zwarte paardantilope bij hoort
Het geslacht Hippotragus bevat drie soorten, namelijk:
De zwarte paardantilope kent vier ondersoorten waarvan één ondersoort ernstig bedreigd wordt. Dat is de reuzensabelantilope (Hippotragus niger variani) in Angola.
Ze worden ook wel gezien als een van de mooiste antilopensoorten en dat is ook niet zo gek! Hij dankt zijn naam aan zijn kenmerkende lange hoorns op zijn kop. Deze gebruikt hij als een soort sabel (slag- en steekwapen) om zich te verdedigen tegen vijanden. Zo wordt hij ook wel sabelantilope genoemd. De hoorns bij het mannetje zijn bijna twee keer zo lang als de hoorns van het vrouwtje. Ze kunnen een lengte bereiken van maar liefst 81 tot 165 centimeter! Verder is de zwarte paardantilope robuust gebouwd met een dikke nek, rechtopstaande manen en stevige poten. Het mannetje heeft een zwarte vachtkleur en het vrouwtje is kastanjebruin van kleur. Op hun kop hebben ze een witte aftekening en ook hun buik is wit van kleur.
In deze Safari Report wordt je meegenomen naar de zwarte paardantilopes van Safaripark Beekse Bergen.
De mannetjes zijn zwaarder en groter dan de vrouwtjes. De schouderhoogte ligt tussen de 116 en 142 centimeter en ze worden tussen de 220 en 240 kilo zwaar.
De zwarte paardantilope leeft in het zuidelijke deel van Afrika. Hij komt voor in Kenia, Tanzania, Mozambique, Angola en Zaïre. Hier zijn de dieren te vinden in bosrijke gebieden en op de graslanden. De bossen waar de zwarte paardantilope leeft, zijn open genoeg zodat er gras kan groeien.
De zwarte paardantilope is een kuddedier. De vrouwtjes leven met hun jongen in groepen van vijftien tot 25 dieren. De meeste mannetjes leven solitair of in groepen van twee tot vijf dieren. De dominante mannetjes hebben dan ook een eigen territorium die ze fel verdedigen. Zo loopt hij regelmatig langs de grenzen van zijn territorium. Tijdens het paarseizoen probeert het dominante mannetjes een groep met vrouwtjes zijn territorium in te lokken.
Na een draagtijd van ongeveer acht tot negen maanden, wordt er een jong geboren. Het jong van de zwarte paardantilope wordt een kalf genoemd. De kalveren worden vaak geboren na de regentijd, omdat er dan genoeg lang gras is voor de moeder om aan te sterken en zo kan het kalf zich goed verstoppen. De kalveren zijn namelijk liggers. Dit betekent dat het kalf zich verstopt na de geboorte en deze blijft ongeveer tien dagen op deze plek liggen totdat het groot genoeg is om mee te komen met de groep. Zijn moeder komt meerdere keren per dag langs om het kalf bij haar te laten drinken. De band tussen de moeder en haar kalf is niet heel sterk en soms komt het zelfs wel eens voor dat het jong een paar dagen alleen gelaten wordt. De vrouwtjes kunnen met een leeftijd van ongeveer 2,5 jaar zelf jongen produceren. De mannetjes worden als ze een leeftijd van ongeveer drie tot vier jaar hebben bereikt uit de kudde verjaagd.
Het menu van de zwarte paardantilope bestaat voornamelijk uit gras, planten en bladeren. De dieren zullen ook vaak te vinden zijn bij termietenheuvels, omdat op deze heuvels de beste planten en grassen groeien. Bij deze heuvels zijn ook vaak zoutplassen te vinden die de dieren oplikken om zo genoeg zout binnen te krijgen. De zwarte paardantilope moet om de dag drinken. Ook is het bekend dat de dieren wel eens op botten kauwen om zo de mineralen binnen te krijgen die niet te vinden zijn in de grond van de savanne.
In de natuur worden de dieren minder oud dan in dierentuinen. Zo worden ze in de natuur ongeveer dertien tot zestien jaar en in dierentuinen tussen de zestien en negentien jaar oud.
De zwarte paardantilope communiceert door middel van geluid en geur. Bij gevaar maken de dieren een snuivend geluid. Om de grenzen van het territorium te markeren, gebruikt de zwarte paardantilope mest en urine. Ook herkennen de dieren elkaar aan de lichaamsgeur.
De status van de zwarte paardantilope is 'veilig'. De rol van dierentuinen is het behouden en beschermen van diersoorten. Europese parken werken nauw met elkaar samen om dit doel te bereiken en doen dit met een managementprogramma (EEP). Ook de de zwarte paardantilope is hier onderdeel van. Zo wordt er een gezonde reservepopulatie behouden. Meer over soortbehoud en onze rol hierin ontdek je hier.
Gelukkig is de status van de zwarte paardantilope veilig. Maar helaas zijn veel van de diersoorten die je in ons park ziet bedreigd en hebben deze het moeilijk in hun oorspronkelijke leefgebied. Wist je dat wereldwijd meer dan 4000 diersoorten met uitsterven bedreigd zijn? Samen kunnen we hen helpen, met grote, of kleine stappen. Wil je weten hoe? Klik dan hier.