Kenmerkend voor de impala (Aepyceros melampus) zijn de grote S-vormige hoorns op zijn kop. Hierdoor is ook gelijk het verschil tussen het mannetje en het vrouwtje goed te zien.
Zuid-Afrika tot Angola en in Zaïre, Rwanda, Oeganda en Kenia.
Verschillende soorten gras en bladeren
Tot 15 jaar oud
Tussen 45 en 60 kilo
1 jong
6,5 maand
Langs de wandelsafari, autosafari en bussafari
Veilig
Nee
De impala (Aepyceros melampus), in het Afrikaans ook wel rooibok genoemd, is een van de bekendste dieren uit Afrika. Hij is geen familie van het hert en deelt dezelfde grote familie als de gazelle. De rooibok behoort namelijk tot de grote familie van de holhoornigen (Bovidae). Deze grote familie bestaat uit acht onder families waaronder de onderfamilie van de impala’s (Aepycerotinae). De impala kent twee ondersoorten namelijk de zwartkopimpala (Aepyceros melampus petersi) en de gewone impala (Aepyceros melampus melampus).
Kenmerkend voor de impala zijn de grote S-vormige hoorns op zijn kop. Hierdoor is ook gelijk het verschil tussen het mannetje en het vrouwtje goed te zien. Alleen het mannetje heeft namelijk de S-vormige hoorns op zijn kop. Deze hoorns hebben een lengte tussen de 45 en 90 centimeter lang.
De impala mannetjes zijn zwaarder en groter dan de vrouwtjes. Zo varieert het gewicht tussen de 45 en 60 kilo. De leeftijd van een impala ligt tussen de tien en vijftien jaar oud. In dierentuinen kunnen ze soms zelfs nog ouder worden!
Verder is de impala slank gebouwd en heeft hij een zandkleurige tot bruine vacht. De onderkant van de buik, de binnenkant van de oren, rondom de ogen, de staart en de kin zijn wit. Ook heeft hij kenmerkende zwarte strepen langs zijn staart, op zijn voorhoofd en op zijn dijen. Door deze strepen kunnen soortgenoten elkaar herkennen en volgen bij gevaar. De schofthoogte van de impala varieert tussen de 70 en 100 centimeter.
De impala komt voor in het noordoosten van Zuid-Afrika tot Angola en in Zaïre, Rwanda, Oeganda en Kenia. Hier leeft hij op de savanne, graslanden en in bosgebieden. De impala zal ook altijd te vinden zijn waar water in de buurt is.
Het communicatiemiddel die de impala vooral gebruikt, is geur. Onder aan hun achterpoten zit een donkere pluk haar. Daaronder zit een klier die de dieren gebruiken om geuren mee af te zetten. Zo kunnen ze elkaar herkennen en kan de groep elkaar volgen. Eigenlijk een soort parfum voor je eigen groep!
De impala is een kuddedier en de grootte van de kuddes wisselt het hele jaar door. De vrouwtjes en de mannetjes leven in aparte kuddes. Zo bestaat een kudde vrouwtjes meestal uit vijftien tot 100 dieren. De groepen waarin de vrouwtjes leven, worden clans genoemd en hebben een territorium van tachtig tot 180 hectare. Als het natte seizoen is aangebroken, vormen er zich drie verschillende groepsstructuren. Deze bestaan uit een groep territoriale mannetjes met of zonder vrouwtjes, een groep vrijgezelle mannetjes en een groep met de vrouwtjes en hun jongen. Tijdens de paartijd wordt het territorium van het mannetje kleiner en volop verdedigd. Als de dieren moeten vluchten, rennen of springen de dieren weg. Ze kunnen sprongen maken van wel drie meter hoog!
Wil je de impala's in het echt bewonderen?
Een impala is een herkauwer en eet vooral verschillende soorten gras. Als dat niet genoeg aanwezig is, eten ze ook bladeren. Ze zijn vooral overdag actief en in de nacht herkauwen ze hun voedsel. Ze zijn afhankelijk van water en zullen dan ook vaak in gebieden lopen waar water in de buurt is.
Het vrouwtje kan als zij 1,5 jaar oud is een jong krijgen. De piek wanneer de jongen worden geboren ligt tussen maart en mei. Na een draagtijd van 6,5 maand komt er één jong ter wereld en deze blijft vier tot zeven maanden bij de moeder drinken. Helaas overleeft in de eerste weken vijftig procent van de jongen het niet doordat de jongen makkelijke prooien zijn voor roofdieren.
De impala heeft op de Rode Lijst van de IUCN de status ‘veilig’ en er leven naar schatting nog 2.000.000 volwassen impala’s in het wild. De dieren zijn dus niet bedreigd, maar dit betekent echter niet dat er helemaal geen bedreigingen zijn. Zo wordt er op de impala gejaagd voor zijn vlees en voor zijn kop met zijn mooie hoorns als trofee. Ook verdwijnt er steeds meer leefgebied door de toenemende bevolking. Natuurlijke vijanden van de impala zijn de hyena’s, leeuwen, Afrikaanse wilde honden, luipaarden en jachtluipaarden.